Het vooroordeel luidt dat enig kinderen met zoveel onverdeelde aandacht opgroeien, dat ze een onstilbare honger naar aandacht en bevestiging ontwikkelen. Dat kan zo zijn, maar psycholoog Michael Dufner en collega’s van de Universiteit van Leipzig gingen na hoe wijdverbreid dit idee is.

Zij vroegen mensen met én zonder broers of zussen een gedragsbeoordeling te geven van iemand die enig kind is en iemand die dat niet is. Alle deelnemers scoorden enig kinderen hoger op narcistische trekken. Maar alleen respondenten met broers of zussen zagen zowel een hunkering naar bewondering als slecht tegen je verlies kunnen en jaloezie als kenmerkend voor enig kinderen.

In een tweede deelstudie toonde de onderzoeksgroep aan dat deze denkbeelden niet kloppen. De nulhypothese (geen verschil) bleek de geobserveerde data 10 tot 17 keer beter te voorspellen dan de alternatieve hypothese (enig kinderen zijn narcistischer). Met grote zekerheid kunnen we dan ook zeggen dat “ik ben enig kind” geen excuus is om je een als zelfgenoegzame blaaskaak te gedragen.

Dufner, M., Back, M. D., Oehme, F. F., & Schmukle, S. C. (2020). The End of a Stereotype: Only Children Are Not More Narcissistic Than People With Siblings. Social Psychological and Personality Science, 11(3), 416–424. https://doi.org/10.1177/1948550619870785